Балалар эшли ала торган яхшы гамәлләр

Яхшылык, гадәттә, гаиләдә туа. Бала әти-әнисенә ярдәм иткәндә – уенчыкларын җыештырганда, өстәл әзерләгәндә яки өй хайваны турында кайгыртканда – ул җаваплылыкка һәм якыннарына игътибарлы булырга өйрәнә. Мондый гади эшләр һәр гаилә әгъзасының мөһим икәнен һәм уртак эшкә өлеш кертә алуын күрсәтә. Бергәләп эшләү гаиләне тагын да дусрак һәм җылырак итә.

Хайваннарга карата кайгырту да яхшылыкка өйрәтүдә зур роль уйный. Кыш көне кошларга һәм йортсыз хайваннарга бигрәк тә авыр була, һәм хәтта кечкенә ярдәм дә алар өчен коткару булырга мөмкин. Җимлек ясау, азык салу яки хайваннарга сак караш күрсәтү балаларда мәрхәмәтлелек һәм тирә-яктагы дөньяга ихтирам тәрбияли. Хайваннарга ярдәм итеп, балалар үзләре турында кайгырта алмаганнарга булышуның никадәр мөһим икәнен аңлыйлар.

Яхшылык дуслар белән аралашуда да күренә. Сыйныфташыңны яклау, уенчыкны бүлешү, биремне аңларга ярдәм итү яки гади генә тыңлап тору – болар барысы да дуслыкны ныгыта һәм башкаларның хисләренә игътибарлы булырга өйрәтә. Чын дуслык нәкъ менә яхшылыкка, ышанычка һәм кирәк чакта янәшә була белүгә нигезләнә.

Көндәлек тормышта яхшы сүзләрнең дә әһәмияте зур. Гади генә «рәхмәт», «зинһар» һәм «гафу ит» сүзләре кешеләргә бер-берсен яхшырак аңларга ярдәм итә һәм тирә-юньдә ихтирам мохите тудыра. Әдәпле сөйләм аралашуны җиңеләйтә, ә дөньяны тагын да яктырак итә. Балалар яхшы сүзләрне ешрак кулланган саен, тирә-юньдә елмаюлар да күбәя.

Кайчак яхшылык өчен сүзләр дә, ярдәм дә кирәк түгел – елмаю, ягымлы караш яки терәк булу теләге дә җитә. Урын бирү, кечкенәләргә ярдәм итү, якын кешене сәбәпсез генә сөендерү – мондый гамәлләр һәрвакыт күзгә ташланмаска мөмкин, ләкин нәкъ менә алар дөньяны җылырак итә. Чын күңелдән эшләнгән яхшылык, һичшиксез, кире әйләнеп кайта.

Һәр бала яхшылык чыганагы була ала. Кечкенә яхшы гамәлләр көн саен кабатланып, яхшы гадәткә әверелә һәм дөньяны яхшырак якка үзгәртә. Яхшылык һәр көннең бер өлеше булсын – шул чакта елмаюлар да, бәхетле мизгелләр дә күбрәк булыр.